تو این دنیا تا حرارت نبینی و آتیش روزگار دامن گیرت نشه پخته نمیشی. تو دیگ دنیا دائما در حال پخته شدن هستیم و کشیدن. اما پختن داریم تا پختن!
بعضی ها گاهی اونقدر میپزن که ته میگیرن و میچسبن به دیگ دنیا. انقدر جذب در دنیا شدن که دیگه با کفگیر هم نمیشه جداشون کرد. اونقدر سیاه و بی ارزش شدن که فقط باید با سیم بیوفتی به جونشونو بریزیشون دور...
ی سری دیگه هستن که برخلاف گروه اولی هرچی میپزیشون باز هم خام میمونن. اینا اهل تغییر نیستن. شاید بشه به زور خورد اما طرفدار ندارن. اینا هم خیلی هاشون به سرنوشت گروه اول دچار میشن و ریخته میشن دور...
ی سری دیگه هم تو این دیگ پر حرارت در حد خوش پخت شدن پیش میرن حالا یا هواسشون به حرارت هست و سعی میکنن تو همین حال بمونن یا بخاطر حرارت خیلی زیاد خود اونا هم به دو دسته تقسیم میشن...
ی سری که اکثریت رو هم تشکیل میدن، مثل گروه اول طمع میکنن و به پختن بی حساب و کتاب ادامه میدن تا وقتی که دیگه ته میگیرن و میسوزن و سیاه میشن!!
ی سری هم که تعدادشون خیلی کمه و بهترین ها هستن تو این دیگ پر حرارت و پر ماجرا، با حساب کتاب کامل میرن جلو به مرحله طلایی شدن میرسن...
اونان که واسه رسیدن بهشون سر و دستاست که شکسته میشه
خوشا به حالشون
ایشالا که نه خام بمونی و نه ته بگیری...
حساب کتاب زندگیت دستت باشه. توکل کن به خدا تا بتونی طلایی بشی
برنجت طلایی...
