مثل دنیا و آخرت، مثل جاده و آزادراه

مثل دنیا و آخرت

مثل جاده و آزاد راه هستش

بعضی افراد همه آرمان و آرزوشون دنیایی هستش که داخلش... دنیایی که همچون جاده ای خطرناک با دره هایی عمیق و پیچ در پیچ هستش...

خدا برای به سلامت گذشتن ما از این جاده محدودیت هایی درنظر گرفته. محدودیت هایی که برای ایمنی و سلامتی خودمونه تا به آزادراه بعدش برسیم

آزادراهی که دیگه سرعت و لذت توش محدودیتی نداره. اما مردم دلشون رو به همین ویراژ های تو جاده خوش کردن که فوقش بتونن چندتا لایی بکشن و نهایت سرعتی هم که برن 100 تاست. و این کوتاه بینی باعث شده تا خیلی ها تو همین جاده جون و عمرشون رو تباه کنن و هرگز به آزادراهی نرسن که میشه توش با سرعت بی نهایت و لذت بینهایت تخت گاز رفت.

خیلی ها ما رو مسخره میکنن که شما ها کودنید و از دنیا عقبید. بزار بگن

ما عاقلیم و دلمون رو به سرعت و لذتی بی نهایت خوش کردیم که اصل عقلانیت هستش. نه سرعت و لذتی محدود که باعث شه از بینهایت باز بمونیم.

به امید فرج مولامون که اصل قاعده بی نهایت درونش معنا میشه

یا علی